jueves, 28 de mayo de 2009

Crise

Interesantisima reflexión escrita por Albert Einstein sobre a superación de momentos de crise ...


"No pretendamos que las cosas cambien, si siempre hacemos lo mismo". La crisis es la mejor bendición que puede sucederle a personas y países, porque la crisis trae progresos.
La creatividad nace de la angustia como el día nace de la noche oscura. Es en la crisis que nace la inventiva, los descubrimientos y las grandes estrategias. Quien supera la crisis se supera a sí mismo sin quedar superado. Quien atribuye a la crisis sus fracasos y penurias, violenta su propio talento y respeta más a los problemas que a las soluciones.
La verdadera crisis, es la crisis de la incompetencia.
El inconveniente de las personas y los países es la pereza para encontrar las salidas y soluciones. Sin crisis no hay desafíos, sin desafíos la vida es una rutina, una lenta agonía. Sin crisis no hay méritos. Es en la crisis donde aflora lo mejor de cada uno, porque sin crisis todo viento es caricia.
Hablar de crisis es promoverla, y callar en la crisis es exaltar el conformismo.
En vez de esto, trabajemos duro. Acabemos de una vez con la única crisis amenazadora, que es la tragedia de no querer luchar por superarla"
Albert Einstein (1879 - 1955)


Ante estas a palabras so podo decir..IMPRESIONANTE!!!!!Canta verdade hai nestas palabras. Agora que estamos en tempos de crise económica este texto ben como anillo o dedo, e é un gran exemplo de como de algo malo se pode sacar algo bo.A crise vista como algo positivo e non negativo como todos tendemos a vela.
Todos temos momentos de crise, persoais , económica,laborais, de parella, familiares etc....e creo que este texto nos pode axudar a ver os problemas doutro xeito, como retos a superar, como obstaculos que unha vez superados fan que sexamos máis fortes e un pouco máis sabios.
Quédome coa frase inicial do texto:"No pretendamos que las cosas cambien, si siempre hacemos lo mismo".Aplicase moito en psicoloxía, as veces non somos capaces de resolver un problema porque nos empeñamos en solucionalo unha e outra vez do mesmo xeito erroneo, ou tratamos de arranxar diferentes problemas sempre da mesma maneira. Usar alternativas e agudizar a nosa creatividade é un bo xeito de enfrentarse os problemas.

miércoles, 27 de mayo de 2009

Soñar desperto

Curioseando de novo pola rede atopeime esta nova, o resultado dun curioso estudo psicolóxico. Quero compartila con vos.

Los soñadores resuelven los problemas más rápido

A diferencia de la opinión generalizada, soñar despierto no es perder el tiempo, ya que cuando el cerebro vaga sin rumbo está trabajando incluso más duro para resolver problemas, señalan nuevos estudios.
Los científicos escanearon el cerebro de personas acostadas dentro de máquinas de resonancia magnética, mientras apretaban botones o permanecían en reposo. Los escaneos revelaron que la "red por omisión" en las profundidades del cerebro humano se vuelve más activa mientras se sueña despierto.

Pero en un hallazgo sorprendente, el estudio también descubrió una intensa actividad en la red ejecutiva, la región del cerebro asociada con la resolución de problemas complejos, dijo la neurocientífica Kalina Christoff.

"La gente asume que cuando la mente vaga simplemente se apaga. Pero vemos lo contrario, que cuando vaga, se enciende", dijo Christoff, coautora del estudio y directora del laboratorio de neurociencia de la Universidad de British Columbia en el oeste de Canadá.

El hallazgo, publicado en las Actas de la Academia Nacional de Ciencias, sugiere que soñar despierto podría ser una mejor manera de resolver problemas que la concentración intensa.

"Las personas que se permiten soñar despiertas pueden no pensar de la misma manera concentrada cuando realizan una tarea orientada hacia un objetivo, pero utilizan más recursos mentales y cerebrales", dijo Christoff. Argumentó que tal vez ahora las personas cambien su actitud hacia los soñadores.

"En general hemos asumido esa actitud de que dejar vagar la mente es algo malo. Somos duros con nosotros mismos si nos descubrimos soñando despiertos", indicó. "Una actitud más lúdica podría permitir usar más recursos", añadió.

La gente suele pasar un tercio del período en que está despierto soñando. "Es una gran parte de nuestras vidas, pero ha sido ampliamente ignorado por la ciencia", indicó Christoff.

Pois nada , para que logo digan que andar coa cabeza nas nubes no é bo.Este estudo demostra, que andar na berza de vez en cando incluso é saudable e nos axuda a aproveitar de xeito máis óptimo os nosos recursos mentais.
Agora xa sabemos ,deixémonos tempo para soñar despertos, que é unha boa forma de evadirse da rutina diaria.Deixémonos levar a onde mellor nos plaza, con quen máis nos apeteza................non sei..... por exemplo.......a unha illa do Caribe co capitan Sparrow, que outra das ventaxas de soñar desperto é que ti controlas os teus soños.

jueves, 21 de mayo de 2009

James Morrison: Nothing ever hurt like you



Nada me ha lastimado como tú

Uno, dos, tres cuatro.

Amarte es fácil, jugando con las reglas
Pero dijiste que el amor sabe mucho mejor cuando es cruel
Para ti todo era simplemente un juego
Y oh sí, jugaste bien
Pero te deseo, te deseo, te deseo
Mucho más de lo que debería, sí lo hago.

Tengo mis manos levantadas, así que toma tú objetivo, estoy listo
No hay nada que no podamos pasar
Oh, Ah, me golpeó como un tren de carga de acero cuando me dejaste
Y nadame ha lastimado cómo tú, nada me ha lastimado cómo tú.
Era ingénuo, pero me hiciste ver
Que no se puede degustar la miel
Sin el aguijón de una abeja, no, no
Oh sí, me picó bien, oh sí, que excavó en la profundidad
Pero lo tomaré, lo tomaré, lo tomaré
Hasta que esté de rodillas, de rodillas.

Oh, Tengo mis manos levantadas, así que toma tú objetivo, estoy listo
No hay nada que no podamos hacer
Caminar mil millas en vidrios rotos
No pararé hasta regresa a tí
No es real hasta que sientes el dolor
Y nada me ha lastimado cómo tú, nada me ha lastimado cómo tú.
Oh, nada me ha lastimado cómo tú, tienes que creerme, está bien.

Oh, todo era un juego, sí, jugaste bien
Pero te deseo, te deseo, te deseo, te deseo, te deseo.

Oh, Tengo mis manos levantadas, así que toma tú objetivo, estoy listo
No hay nada que no podamos hacer
Oh, me golpeó cómo un huracán cuando me dejaste
Pero lo haría todo de nuevo por tí.

Caminaré mil millas en vidrios rotos
No pararé hasta regresar a tí
No es real hasta que sientes el dolor
Y nada me ha lastimado cómo tú, nada me ha lastimado cómo tú.

Nada en todo el mundo
Nada, nada, nada
Nada me ha lastimado cómo tú, cómo tú
Cómo tú, cómo tú, me ha lastimado cómo tú
Nunca, nunca me ha lastimado cómo tú, tú, tú, tú
Nada me ha lastimado cómo tú



Aquí deixo outra canción que me encanta doutro cantante que me gusta moito. Chámase James Morrison ,é inglés e non ten máis que 24 aniños ,pero fai unha música muy madura e con moi bo gusto. Vamos , que me gusta un montón!!
Este non é o videoclip oficial, non puiden insertalo. Bueno..... que o importante é escoitalo.
Como sempre.......espero que vos guste.

martes, 19 de mayo de 2009

Movemento Slow

Hoxe no Telexornal escoitei falar do Movemento Slow e chamoume moito a ateción, asique púxenme a investigar un pouco de que vai o tema, e esto son algunhas cousas que atopei:

O Movemento Slow propón aparcar a presa e disfrutar de cada minuto. Para elo reivindica unha nova escala de valores, baseada en traballar para vivir e non vivir para traballar. A biodiversidade, a reivindicación das culturas locais e un emprego intelixente da tecnoloxía, son algunhas da súas principais señas de identidade.
Por que como di o corrido mexicano “Non hay que chegar primeiro, senon que hai que saber chegar
Este movemento ten a súa orixe na Praza de España de Roma no ano 1986. Cando o xornalista Carlo Petrini se atopou coa apertura dun conocido establecemento de comida rápida neste enclave histórico da capital italiana,algo se removeu no seu interior. E viu que dalgún xeito os hábitos alimentarios da poboación do vello continente comezaba a verse ameazado polos estilos de alimentación americanos.
A resposta a isto no se fixo esperar, fundándose a semilla do movemento; Slow Food.
A idea era simple; protexer os productos estacionais, frescos e autóctonos do acoso da comida rápida e defender os intereses dos productos locais, sempre nun réxime sostible, a través do culto á diversidade, alertando dos perigos evidentes da explotación intensiva da terra con fines comerciais.
Tras a Slow Food, aparecerían novas aplicacións a outros ámbitos esenciales das nosas existencias como o sexo, a saude, o traballo, a educación ou o ocio que acabarían por conformar as áreas de influencia do movemiento Slow.

Existen as Slow Cities, que son lugares nos que ningún detalle queda o azar. Concéntrase a actividade humana entorno a prazas, promovendo a sociabilidade. Foméntase a producción de alimentos autóctonos e os pequenos negocios artesanais brotan entre as rúa dos cascos históricos.

A primeira cidade lenta foi fundada en Bra, na zona do Cuneo, Italia, e é a sede central deste movemento. A partir de ahí, a creación doutras Cidades Lentas non para e no ano 2005 xa se superaba a cifra de cen países afiliados.

Á luz (ou á sombra) do Slow Food-Slow Cities xurdiron outras concepcións que reivindican tamén apretar o freo ante o ritmo de vida occidental:

O Slow Sex, que defende o sexo coa caricia, o abrazo e os bicos por diante e a recreación no contacto íntimo entre persoas.
A Slow Medicine: consiste en dedixar o tempo necesario a cada paciente, algo que parece imposible nos sistemas sanitarios colapsados de Europa.
O Slow Work, co que se quere dar a entender que tomarse o tempo exacto para realizar as labores no traballo, a rapidez non é sinónimo de máis e mellor producción. De feito, en determinados países xa se fala do "downshifting", ou opción que toman algúns empleados de ser rebaixados de categoría e soldo para ter máis tempo libre e vivir mellor.

Sen presas e sen agobios. Máis de 80.000 persoas no mundo (aproximadamente 1000 en España) xa practican esta nova forma de vivir a vida.

Conmigo xa son 1.001 en España, apúntomeee!!






sábado, 16 de mayo de 2009

Un día no mundo



Outro día máis no mundo, no mundo de hoxe en día. Como é retratado nesta canción ( o meu entender) de forma pouco alentadora, pero bastante aproximada á realidade.
As nosas vidas depende de xeito terrible da nosa actividade laboral, o sistema está montado de tal forma que nos facemos escravos, case voluntarios ,dos que nos pagan un salario. Todo isto porque outros van creando necesidades, necesidades irreais: hai que hipotecarse e ter o teu piso/casa ( o que che venden a prezo de ouro), dende logo sen coche non vas a estar (non vale un calquera ten que ser o mellor, unha vez que estás...), a tele de plasma, o teléfono último modelo, a roupa ( a mellor e de tal ou cal marca), as vacións (por suposto o máis exclusivas posibles) ....e un longo etc .Sen todo esto hoxe en día parece que non és ninguén e así te ves metido nunha espiral tremenda, escravidazo por tanta factura que pagar, acudindo o traballo día tras día, xa non porque che guste o teu traballo, nin porque necesites ter parte do teu tempo ocupado e gañar un salario de paso , senon porque hai que pagar isto o outro e o de máis alá.
Nos tempos que corren, nos que os postos de traballo dependen máis que nunca dun feble fío, o quedarse sen traballo pode ser un drama maiúsculo,¿cómo se sae do buraco no que te meteches sen traballo?. Dis que o número de depresión e os casos de ansiedade aumentaron nestes tempos de crise, realmente non é de extrañar.
Penso que entramos no xogo , un xogo no que había trampa, ensinaronnos que podíamos vivir dun xeito....pero o certo é que vivir así ten un prezo moi alto e por riba o que crees que tiñas pode desvanecerse nun momento (soños de cartón). E digo vivir, para entendernos, porque para min esa non é vida, con todo iso olvidámonos do máis importante que é VIVIR, aprobeitar o nosos tempo neste mundo do xeito que máis nos guste.
Así é como vexo eu que está montado o "tinglado", hai a quen lle vai de perlas que sexa así, eses de veras están enchendo os petos.
Sei que é una visión moi pesismista, e eu sempre trato de fuxir do pesimismo. Asique a ver se montamos unha boa revolunción e cambiamos o chip, unhas vidas máis sinxelas, con menos cousas materiais e máis momentos para disfrutar.

miércoles, 13 de mayo de 2009

Sade song



Gústame moito a música de Sade tan elegante, tan tenra, tan serena, feita con tanta sensibilidade. Perfecta para escoitar cando se necesita un kit kat, un momento de relax.
Esta é una pequena xoia feita canción, se me teño que quedar con unha das cancións desta espléndida cantante creo que sería ésta, aínda que de veras é difícil elexir.
Espero que vos guste.

lunes, 11 de mayo de 2009

Teorias do amor

A Teoría triangular do Amor do psicólogo estadounidense Robert Estenberg define o amor como unha relación interpersoal según tres compoñentes diferentes: Intimidade, Paixón e Compromiso:

  1. A intimidade, entendida como aqueles sentimentos dentro dunha relación que promoven o acercamento, o vínculo e a conexión.
  2. A paixón, como o estado de intenso desexo de unión co outro, como expresión de desexos e necesidades.
  3. A decisión ou compromiso, a decisión de amar a outra persoa e o compromiso por manter ese amor.

As diferentes etapas ou tipos de amor poden ser explicados con diferentes combinacions destes elementos. Dacordo co autor, unha relación baseada nun só elemento é menos probable que se manteña que unha baseada en dous ou nos tres.

As Sete Formas de Amor son:

1.- Cariño: Neste caso, non debe tomarse nun sentido trivial. Este é o cariño íntimo que caracteriza as verdadeiras amistades, onde se sinte un vínculo e unha cercanía coa outra persoa, pero non hai paixón física nin compromiso a largo plazo.

2.- Encaprichamento: É o que comúnmente se sinte como “Amor a primeira vista”, pero sen intimidade nin compromiso, este amor pode desaparecer en calquer momento.

3.- Amor Vacío: As veces, un amor máis forte deteriorase nun amor vacío, onde hai compromiso, pero a paixón e a intimidade desapareceron. Nas culturas onde existen os matrimonios acordados, as relacioes soen comezar cun amor vacío.

4.- Amor Romántico: As parellas románticas están unidas emocionalmente (como no cariño) e físicamente, mediante a paixón.

5.- Amor Sociable: É frecuentemente encontrado en matrimonios nos que a paixón desapareceu, pero hai un gran cariño e compromiso co outro. Soe suceder coas persoas coas que compartes a túa vida, pero sen desexo sexual nin físico. É máis forte co cariño, debido ó elemento extra que é o compromiso. O amor que se encontra na familia é unha forma de Amor Sociable, así como en profundos amigos, que pasan moito tempo xuntos de relación sin desexo sexual.

6.- Amor Fatuo: Dase nas relacións que o compromiso é motivado na súa maioría pola paixón, sen a estabilizante influencia da intimidade.

7.- Amor Consumado: É a forma completa do amor. Representa a relación ideal hacia a que todos queren ir pero que aparentemente poucos alcanzan. Sen embargo, Sternberg señala que manter un amor consumado pode ser aínda máis difícil que chegar a él. Enfatiza a importancia de traducir os compoñentes do amor en accións. “Sen expresión”, advirte, “Ata o amor maís grande pode morrer”.O amor consumado pode non ser permanente. Por exemplo, se se perde a paixón co tempo, pódese convertir nun amor sociable.

O outro día veuseme a cabeza esta teoría de Esternberg, a cal xa fai ben tempo que estudiei na facultade. Lembro que cando vin no temario que nos entregou o profesor o tema do amor sorprendeume moito e pensei... ¿O amor tamén se estudia?. Reconozo que non me daba chegado o día da explicación deste tema, causabame moita curiosidade, e coma min os demáis compañéiros.

Esta é a principal teoría sobre o amor, xa vedes o Estenberg éste dedicouse a estudar algo tan importante e complicado como é o amor, eu xamais caería en estudar tal cousa.O que é a curiosidade humana, parece que necesitamos teorizar sobre todo, e ter explicacións para todo.

Eu penso que non é nada desdeñable o plantexamento de Estenberg, se nos poñemos a pensar nas nosas relacións persoales e sentimentales, probablemente poderíamos encaixalas nalgunha destas formas de amor. Por outro lado esta teoría simplifica todo bastante, igual faltan factores a ter en conta, as circunstancias que rodean a una relación sentimental, por exmplo, facilitan ou dificultan as cousas.
De todolos xeitos, ahí vos queda eso, como simple curiosidade, para que pensedes que tipo de relación/s tedes ,tivestes ou queredes ter.

Paz e amor!!

jueves, 7 de mayo de 2009

Sunday Drivers. Often



A menudo




¿Puedes sentir mi corazón?



lo tienes en tus manos



¿Cómo me escuchas hablandote de toda mi basura?



¿Te gustan mis maneras?



¿Todavía te gusta mi cara?



Te parece terrible cuando te digo.....




Pienso en ti a menudo


¿Has olvidado como me mirabas cuando nos conocimos?




¿Piensas que soy un soñador?



¿O estás asustada?



¿Cuánto salvas? Eres tan valiente.



¿Cómo hablar a un sordo?



¿Cómo hablarle a una cama?



Cuanto tiempo para comprender lo que no tiene sentido..




Pienso en ti a menudo



¿Has olvidado como me mirabas cuando nos conocimos?




¿Puedo hacerte una pregunta?


Tómalo en este sentido



¿Puedo tocar tu nuca? Esto no dolerá.



Dentro de mí es fácil ver, cuando tú lo averigues por favor muéstramelo.






Como non podía ser doutro xeito tiña que dedicarlle unha entrada os Sunday Drivers, un dos meus grupos preferidos.Esta é unha das miñas cancións favoritas. Añandín a traducción porque nunca está mal saber o que din as letras, que sempre é un motivo máis para que unha canción che guste de verdade.
Os Sunday Drivers ahí onde os vedes son un grupo toledano, formado por seis estupendos músicos que fan cancións realmente bonitas, traballadas e con moito estilo.O directo é bastante bo, puden velos en concerto e non me decepcionaron.
Dende a miña humilde opinión... son moi, moi recomendables.

miércoles, 6 de mayo de 2009

Alfabeto emocional

El Dr. Juan Hitzig estudió las características de algunos longevos saludables y concluyó que más allá de las características biológicas, el denominador común de todos ellos radicaba en sus conductas y actitudes.
"Cada pensamiento genera una emoción y cada emoción moviliza un circuito hormonal que tendrá impacto en las 5 trillones de células que forman un organismo –explica–.
Las conductas "S": serenidad, silencio, sabiduría, sabor, sexo, sueño, sonrisa, promueven secreción de Serotonina,
…mientras que las conductas "R": resentimiento, rabia, rencor, reproche, resistencias, represión, facilitan la secreción de coRtisol, una hormona coRRosiva para las células, que acelera el envejecimiento.
Las conductas "S" generan actitudes "A": ánimo, amor, aprecio, amistad, acercamiento.
Las conductas "R" por el contrario generan actitudes "D": depresión, desánimo, desesperación, desolación.
Con solo aprender este alfabeto emocional, lograremos vivir más tiempo y mejor, porque la "mala sangre" (mucho cortisol y poca serotonina) deterioran la salud, posibilitan la enfermedad y aceleran el envejecimiento. El buen humor, en cambio, es clave para la longevidad saludable."


Este é unha das moitas teorías sacadas de estudos psicolóxicos, o mellor con eso de tanta letra e tanta palabra pode soar un pouco a coña. Pero parándose a pensar un pouco sobre todo esto e sen necesidade de saber moito de psicoloxía nin de bioquímica do corpo humán todos poderiamos chegar a estas conclusión. Hay sentimentos, emocions , sensacións que nos fan sentir mal e iso afecta negativamente na nosa saude físca e mental polo outro lado hay emocións, sentimentos, sensacións que nos fan sentir ben e polo tanto melloran a nosa saude .
Polo tanto sería bo poñer en práctica o que nos aconsella esta estupenda teoría do doutor Juan Hitzig....non sei se para vivir máis tempo pero si para vivir mellor. Antollase complicado nestes tempos que vivimos, pero a lo menos podemos intentalo.

lunes, 4 de mayo de 2009

Caricias que se sinten o outro lado do mundo


Una empresa busca parejas para probar un ingenio que permite el sexo a distancia

Una empresa británica ha iniciado la búsqueda de parejas voluntarias para probar un invento que permite la intimidad a distancia.

Mediante el recurso de cámaras, luces artificiales y ordenadores, el ingenio creado por Distance Lab (una empresa escocesa) permite a los amantes tocarse como si estuvieran juntos, aunque se encuentren en realidad a kilómetros de distancia.

Las parejas han de llevar en el dedo unos anillos visibles para una cámara situada sobre el lecho, y que sigue los movimientos de la mano acariciando el correspondiente cuerpo. Esos movimientos se transmiten y se proyectan en forma de rayos lumínicos sobre el cuerpo de la otra persona.
Navegando polos mares de internet atopeime con esta curiosa noticia. O primeiro que me pasou pola cabeza foi... si oh! onde imos ir a parar!!! . Pero unha vez ben pensado a verdade é que non ha de estar tan mal o invento, supoño que sería unha gran axuda para as parellas que polo motivo que sexa han de estar separados por kilómetros de distancia e queiran, como é normal, ter os seus momentos de intimidade. A falta de pan...... ainda que non che ha de ser o mesmo..nin de lonxe..
Por outro lado o xogo que pode dar a xente que busca sexo polo ciberespacio, nas conversas típicas dos chats as pregutas típicas como: ¿tes msn? ¿tes cam?,guapa... quedarán totalmente obsoletas e o que máis vai pegar vai ser...¿tes o Sexypro distance 300 ?, nena...poderiamos pasar un bo rato....
En fin!! Que estou segura de que se esto funciona vaise vender como churros, superando a Wii, a Play Station e o que se poña por diante. Haberá que empezar a aforrar , porque seguro que vale un riñon e medio.