martes, 26 de octubre de 2010
Conto
Un discípulo preguntulle o seu mestre: Quero saber qué é o máis divertido dos seres humanos.
O mestre contestou: "Pensan sempre ó contrario".
- Teñen prisa por medrar, e despóis suspiran pola infancia perdida.
- Perden a saúde para ter cartos e despóis perden os cartos para ter saúde.
- Pensan tan ansiosamente no futuro que descoidan o presente, e así, non viven ni o presente nin o futuro.
- Viven como se non foran morrer nunca e morren como se non houbesen vivido."
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Humanidade en estado puro.
ResponderEliminarSomos tontos de capirote.
Todas nuestras contradicciones.
ResponderEliminarSaludos.
O ser humano e as súas contradicións.
ResponderEliminarBicos
O pequeno saltamontes moito aprende.
ResponderEliminar(En todo caso o mestre é algo pillabán, xa que "o máis divertido" non llo dixo!!! ;-))
Bicos de Antas
Grandes verdades. O ser humano é asi, cheo de contradiccións!
ResponderEliminarGaeron: pois un pouco si. :P
ResponderEliminarbiquiños!
rodeciuss2009: y hay muchas más..
biquiños!
Dilaida: así somos é inegable.
Biquiños!
Chousa: jajajaajaja...Certo, certo....¿sería apropósito?
Bicos!
Raposo: certamnete así somos...o caso é ir aprendendo.
biquiños!
Concordo com o Raposo, somos así... O problema é como fazemos para espertar dessa forma de ser ou mellor dito de vivir, non?
ResponderEliminarUnha aperta
Foma Fomitch:sí, esa é a cuestión.Igual fai falta un cambio de chip outra forma de ver e vivir..
ResponderEliminarBenvid@ e gracis polo teu comentario.
Bicos!
É un chip moi duro de cambiar. Falamos de milenios de "chipeamento" mental.
ResponderEliminar