miércoles, 2 de septiembre de 2009

Reflexo da vida


Había una vez un ancián que pasaba os días sentado xunto a un pozo á entrada dun pobo. Un día pasou un xoven acercoselle e preguntoulle o seguiente:
-Nunca antes viñera por estos lugares, ¿cómo é a xente de esta cidade?
O ancián respondeulle con outra pregunta:
-¿Cómo eran os habitantes da ciudade de onde ves?
-Egoístas e malvados, por iso estou ledo de haber saido de alí.
-Así son os habitantes desta ciudade, - respondeulle o ancián.
Un pouco despóis, pasou outro mozo, acercouse ó vello e fixolle a mesma pregunta:
-Acabo de chegar a este lugar, ¿cómo son os habitantes desta cidade?
O vello respondeulle novamente coa mesma pregunta:
-¿Cómo son os habitantes da ciudade de onde ves?
-Eran bos y xenerosos, hospitalarios, honestos e traballadores. Tiña tantos amigos que me custou moito separarme deles.
-Tamén os habitantes desta ciudade son así, -respondeu o ancián.
Un home que tiña os seus sus animais bebendo auga no pozo e que estaba escoitando a conversa, en canto o mozo marchou díxolle ó ancián:
-¿Cómo podes dar dúas respostas completamente diferentes á mesma pregunta realizadas por dúas persoas?
-Mira -respondeu ó ancián-, cada persoa leva o universo no seu corazón. Quen no atopou nada bo no seu pasado, tampouco o atopará aquí. En cambio, aquel que tiña amigos na súa cidade, tambén aquí atopará amigos fieis e leales. Porque as personas son o que atopan en sí mesma,atopan sempre o que esperan encontrar .
As cousas moitas veces son como as vemos, a aptitude que teñamos ante elas, os prexuizos, os medos, e as veces a ignorancia.. condicionan e limitan a forma que temos der ver a realidade.
Cada quen ve o mundo a súa maneira, segundo ti eres, segundo o aberto que estés o mundo asi o mundo será para ti.
E as veces..."Cree o landrón que todos son da súa mesma condición".


3 comentarios:

  1. O conto sucede en Galicia estou segura, que pq o sei???? pq o vello só lle falta a boina, resposta con preguntas sempre o condenado jijiji

    Agora en serio, estaría ben que pasara así, pero a vida non sempre é tan xusta como para que recibas o que das, ás veces conséguese pero non sempre, polo menos na miña experiencia vital, claro, que o mellor o problema son eu jejeje

    Biquiños agardando que o vello da pucha teña razón!!!

    ResponderEliminar
  2. Tí es o que levas no corazón,
    non cabe dúbida que vivir
    a vida de maneira positiva,
    da mais satisfaccións que
    pensar sempre que vai a suceder
    algo malo, porque non sei como é
    que o final sucede.
    Trataremos de pensar
    en cousas boas.

    ResponderEliminar
  3. Hello rapazas!!
    Maruchi: pois claro que a vida non é sempre xusta e isto non ocorre así sempre. Pero a min este conto lembroume a esa xente que só ve o malo nos demáis e nas cousas, o mal non está fora senon na forma de mirar desas persoas.
    Marisa: tes toda a razón o vivir de forma positiva axuda moito. E o de pensar que algo malo vai suceder e logo pasa é o da profecia autocumprida, é como se atraesemos eso que tememos que ocorra(non sempre ocorre pero aunmenta as posibilidades)
    Biquiños para as dúas

    ResponderEliminar