miércoles, 9 de marzo de 2011

Teoría do cubo e o cucharón


Todos nós vivimos na sociedade, en continua relación cos demáis e estas mesmas relacións teñen unha importante influencia nas nosas vidas. As relacións positivas achegannnos a felicidade mentras que as relacións negativas alonxannos dela.
Donald O. Clifton, impulsor da Psicoloxía positiva e o seu neto Tom Rath son os creadores da Teoría do cubo e o cucharon que nos explica como cambia a nosa actitude e como cambiamos a actitude dos demáis segundo as mensaxes,accións..etc que recibimos ou emitimos e a inluencia que elo ten nas nosas vidas tanto para ben como para mal.

Esta teoría di o seguinte:

Cada uno de nosotros posee su propio cubo. El cubo se llena o vacía permanentemente en función de lo que otros nos dicen o nos hacen. Cuando nuestro cubo está lleno, nos sentimos bastante bien; cuando está vacío, fatal.

Cada uno de nosotros dispone también de un cucharón. Cuando empleamos nuestro cucharón para llenar los cubos de los demás -siempre que hacemos o decimos algo que potencie sus emociones positivas- también estamos llenando nuestro propio cubo. Cuando utilizamos nuestro cucharón para vaciar los cubos de los demás -siempre que hacemos o decimos algo que merme sus emociones positivas- nos vaciamos nosotros mismos.

Igual que las copas llenas a rebosar, un cubo lleno nos proporciona una perspectiva positiva y energías renovadas. Cada gota del cubo nos fortalece y nos refuerza nuestro optimismo.

Sin embargo, un cubo vacío enturbia nuestra mirada, socava nuestra energía y debilita nuestra voluntad. Por eso, cuando alguien se dedica a vaciar nuestro cubo nos duele.

De esta manera cada día nos encontramos ante una disyuntiva: podemos llenar los cubos de los demás o podemos vaciarlos. Se trata de una elección fundamental, capaz de afectar profundamente nuestras relaciones, nuestra capacidad de trabajo, nuestra salud y nuestra felicidad”.

10 comentarios:

  1. E se facemos o cucharón grande grande e o caldeiro pequerrechiño, non lograríamos -con máis doada facilidade- enchernos de ledicia en menos tempo?. Claro que iso ten o risco de convertir a felicidade en lograr encher o cucharón a base de caldeiriños, pero non me negarás que a idea non é de todo mala...

    Bicos a culleradas (ghraaaaandes)

    ResponderEliminar
  2. Creo que cuando vemos el cubo a la mitad podemos apreciar si afrontamos la vida de manera positiva o negativa; algunos dirán está medio vacío otras está medio lleno; de nostros depende el ser o no optimistas. Un gran abrazo

    ResponderEliminar
  3. Es muy cierto, me ha gustado verlo así escrito.
    Yo tengo un libro que habla de la teoría y creo que más a menudo tendría que recurrir a el.
    Besos

    ResponderEliminar
  4. ¿E non sería mellor un cubo cun tello de forma que en canto estivera cheo, tapalo?
    Digo eu...

    Bicos a baldes!!!!

    ResponderEliminar
  5. Quedeime pensando...non creo que todo o mundo teña o mesmo caldeiro, cada un dependendo de como sexa ó longo da sua vida terao dun tamaño. Non poder ser igual de fácil valeirar todos os caldeiros.
    De todos modos eu xa fai un tempo que tomei o camiño de encher os caldeiros dos demáis, ou máis ben de tentar non valeirar o meu.

    Unha aperta!

    ResponderEliminar
  6. A min que mo enchan de viño :D

    ResponderEliminar
  7. Xenial a teoria, coma todas as tuas entradas! Un saudiño!

    ResponderEliminar
  8. Chousa: a idea é magnífica, supoño que a orde dos factores non altera o producto. :)
    Bicosss a moreas
    El Drac: el optimismo es una actitud ante la vida de la que somos totalmente resposables aunque el entorno puede favorecerlo o no.
    Gracias por tu comentario y por la visita.Besos!!
    la reina del mambo: efectivamente esta teoría se recoge en el libro ¿Está lleno su cubo? de Rath, Tom y Clifton, Donald D.Me alegro que te haya gustado.
    Besiños!
    Gaeron: outra boa idea, pero isto como a maioria das cousas na vida é dinñamico e vai cambiando, inevitablemente pode valeirarse o cubo e hai que enchelo de novo.
    Bicos a baldes para ti tamén!
    bitelino: tamén creo que levas razón, os cubos son personalizados e moitas cousas somos diferentes niste caso supoño que tamén.Boa reflexión.
    Biquiños!!
    Raiz verde:jajajaja, na nosa terra enchémoscho de bo viño de boa gana cando queiras que está a caer xa a Feira do Viño. :P
    Bicos
    Iria: moitas gracias rapariga.Alégrame que che gustase.
    Bicos!

    ResponderEliminar
  9. Eu creo que cando facemos cousas positivas polos demais é verdade que nos sentimos mellor, creo que é unha teoría que practicala nos aportaría unha sensación de plenitude moi fermosa. Un bico

    ResponderEliminar
  10. Maribel-bel: axudar os demáis tamén é un xeito de axudarnos nós mesmo.
    Biquiños!!

    ResponderEliminar