martes, 24 de noviembre de 2009

Falar sen verbas



Cando falamos con alguén só unha perquena parte da información que obtemos desa persoa procede das súas verbas.Algúns investigadores estimaron que entre u 60 e un 70% do que comunicamos facémolo mediante a linguaxe non verbal:é dicir, xestos, postura, mirada e expresión.
Moi a miudo, o efecto da linguaxe non verval ten efecto a nivel inconsciente, de forma que,despois de estar tan só uns intres falando con alguén que recen coñecemos, podemos chegar a conclusión de que esa persoa non nos agrada, sen que podamos dar un motivo craro.O que se soe decir é "ten algo que non me gusta".Ese "algo" procede , case con seguridade,do que a súa linguaxe corporal nos transmitiu.E, a inversa , cando falamos con alguén e posible que lle estemos dicindo moito máis do que cremos.
Deste modo as nosas emoción vense influidas por outras persoas sen necesidade de decir unha soa palabra, pois pode bastar unha soa postura, mirada e xesticulación para facernos sentir incómodos,nervioso ou enfadados ou pola contra alegres ou optimistas.Por suposto esto non quere dicir que o noso interlocutor vaia ser capaz de captar toda a información que estamos a transmitir; o grado no que o faga dependerá do bo que sexa interpretando a linguaxe corporal e da atenciónn que lle preste.
A linguaxe corporal é en parte innato, en parte aprendido e en parte imitativo.Xeralmente distintas partes do corpo traballan de forma conxunta para transmitir unha mesma mensaxe, ainda que as veces pode ocorrer que se den mesaxes contradicctorios, e dicir, podemos estar decindo algo mentres que a nosa linguaxe corporal está a transmitir algo diferente e contradictorio.
Os estados emocionais expresanse mediante a linguaxe corporal. Por exemplo, o dudar de algo ,levantamos unha cella.O sentirnos perplexos , rascamos o narís.Cruzamos os brazos para aislarnos e protexernos.Levantamos os hombreiros para denotar indiferencia.Giñamos un ollo como xesto de complicidade e intimidade.Tamborileamos cos dedos como sinal de impaciencia.Golpeamonos a frente ante un olvido.

15 comentarios:

  1. Vaia mañá co teu blogue, desaparecían as entradas... cousa rara mala jijiji.

    Ó que ía, este tema da linguaxe corporal houbo unha tempada que me interesou moito, ata mercara libros sobre eso e todo (daquela internet non era o que é, ains santa wikipedia e san google...jejeje). Cheguei a conclusión de que aínda que sí hai xestos con significados comúns a tódolos homes (e mulleres por suposto), cada un ten a súa propia linguaxe corporal. Imos distinguindo a de cada un a medida que o imos coñecendo.
    Para mín é fundamental este tipo de linguaxe, por iso me dou tan mal co msn, teléfono e demais.

    Ala, xa está (é que me deches no punto co post jejeje.)

    Biquiños nena!!!

    ResponderEliminar
  2. A linguaxe corporal
    danos quizáis máis
    información da persoa
    que as suás propias
    verbas.
    Isto é moi importante
    nas entrevistas de
    traballo.
    Agora ata se estudan
    que xestos se deben ou non
    deben facer.
    Xa nin tan sequera os xestos
    son naturais.

    Biquiños

    ResponderEliminar
  3. Maruxiña: a anterior entrada vooume , non sei para onde marchou.Sinto polos voso comentarios que tamén se perderon.
    A min tamén me interesa moito este tema..e da para moito,poderianse facer unhas cuantas entradas.
    Si estou de acordo con que según todos temos unha voz que nos distingue tamén temos un xeito de expresarnos corporalmente particular de cada un.
    Un bico miña.

    Marisa: si transmitimos moita información a través da nosa linguaxe corporal, máis da que nalgúns casos nos gustaría.
    Hoxe dase moita importancia a este tema en entrevistas, ata hai series nas que un señor pode saber se mentes ou non con so mirarte.
    O peor de todo iso é como dis que se perda naruralidade.
    Un bico grande

    ResponderEliminar
  4. Ao ler este post, recordei de um livro que li há alguns anos. Intitula-se: O corpo fala.

    Preciso rele-lo.

    É isso aí.

    Bjs

    ResponderEliminar
  5. Que ben falas cando falas ben, carallo!
    (I eso que non podo verche a linguaxe corporal, que senón...)

    Bicos expresivos

    ResponderEliminar
  6. A linguaxe corporal e mui efectiva, sempre e cando a persoa que comunica non che afecte emocionalmente...porque sí e así, bloqueaste, e tratas de non ilusionarte...tes medo a interpretar mal isas mensaxes e meter a pata...é aínda indo con sumo coidado, as veces...BIKOS

    ResponderEliminar
  7. Elcio: dende logo é un tema moi interesante...algo co que convivimos diariamente e que desciframos sen case necesidade de que nos ensinem.
    Un beijo grande dende Galicia para o Brasil.
    Chousa:jajaajaj, graciñas Chousa, son bastante expresiva..ou iso é o que me din, eu moitas veces non me decato.
    Biquiños para Antas.
    Anónimo: de todo isto o problema que pode haber son as malas interpretacións, e que nos traicione o incosnciente e amosemos máis do que queremos.
    Un bico anónimo para un anónimo :)

    ResponderEliminar
  8. coido que a nosa xestualidade é moi importante...eu non autor os que miran abaixo o falar, en troques, cando unha moza fermosa me fala son consciente que non deixo quieta a ollada, supoño que todo o que facemos mentres falamos di moito de nós e que inconscientemente o avaliamos. Bicos

    ResponderEliminar
  9. An: a min tampouco me inspira nada bo a xente que non mira de frente. E...o gracia do lingaxe corporal é que é inconsciente, facémolo sen percatarnos, é algo dificil de controlar, como o de que se che vaian os olliños diante dunha moza bonita.
    Un bico

    ResponderEliminar
  10. AE MIRADAS QUE MATAN


    Un bico cos ollos abertos

    ResponderEliminar
  11. non, non digo que se me vaia a vista, digo que me costa máis mirarlle os ollos...é...raro. bicos

    ResponderEliminar
  12. Por algo din que "os ollos son o espello da alma".
    Apertas.

    ResponderEliminar
  13. brabido:coa mirada dinse tantas cousas....
    E si que hai desas miradas que parece que te fulminarian só cos ollos.
    Outro bico cos ollos abertos.

    An:agora xa comprendo....eso pode ter varias lecturas...pero ata ahí imos ler.
    Biquiños rapaz.

    Raposo: os ollos , as miradas din moitas cousas de nos, supoño que de ahí ben o dito.
    Bicos raposiño

    ResponderEliminar
  14. Ya ves... se puede decir tan poco con tan solo una mirada, que no se podrá decir con un cuerpo entero...

    Saludos y una abrazo enorme.

    ResponderEliminar
  15. La sonrisa de Hiperión: si, cuantas cosas se dicen sin usar palabras..
    Un besote grande

    ResponderEliminar