Algo diferente

Enriquecer as nosas vidas, e o que todos desexamos (se non todos a gran maioria) disfrutar dunha vida chea de situacións e actividades pracenteiras e gratificantes que nos leven o máis cerca posible dunha sensación de satisfacción con quenes somos e de paz interior debido a ter o que desexamos posuer. O que pode ser na meirande parte das veces, algo non material, podemos querer ter unha casa pero que ésta non nos satisfaga tanto como sentirnos ben con nos mesmos e a nosa actitude.
Para enriquecer a nosa vida é posible que necesitemos facer algo distinto. As persoas enriquecemonos ó ter novas experiencias e descubrir cousas ou lugares diferentes que nos fagan observar as situacións cotidianas dunha maneira distinta á que temos habitualmente. En poucas palabras, enriquecer a nosa vida significa expandir os teus horizontes e abrir a mente a novos contextos e posibilidades.

Por outro lado temos a zoa de confort que é todo aquelo ó que estamos acostumados a facer. Isto é, “Zoa de confort” e non é máis que outra maneira de decir “o que facemos sempre e da misma maneira de sempre“.

É algo que todos empezamos a desarrollar cando repetimos unha acción de vez en cando. Vamos creando un costume que tende a repetirse e en certa maneira a automatizarse de modo que nos resulta máis cómodo repetila desa forma unha e outra vez, reforzándo deste xeito a zoa de confort que se está a crear.

Ainda que sexa algo bo que automaticemos as cousas porque nos permite non ter que estar pendentes dunha tarefa que xa fixemos antes moitas veces (por exemplo conducir), non resulta tan beneficioso cando se reforza demasiado un estado mental. E dicir, acostumbrarnos a unha mesma maneira de pensar pode ser perxudicial.

Cando estamos dentro da nosa zoa de confort temos a sensación de seguridade e de estar a salvo, estamos facendo algo que xa realizamos unha gran cantidade de veces no pasado, e coñecemos o que vai suceder a continuación con bastante seguridade.

En cambio, se fas algo que antes non fixeras, non sabes o que vai suceder. Polo tanto, a sensación de seguridade desaparece e no seu lugar aparece a incomodidade. Por así decilo, en certa maneira sentimonos máis indefensos e temos unha maior sensación de inseguridade e pode que nos sexa molesto facer algo distinto.

Enriquecer a túa Vida pode ser Sair da Zoa de Confort.

Isto ven a dicir que “expandir o nosos horizontes e abrir a mente a outro modo de ver o mundo“. Sair da zona de confort ou de comodidade en realidade non resulta tan difícil nin complicado como podería pensarse. Consiste simplemente en facer algo diferente (simple no é o mesmo que fácil, algunhas cousas pode costar máis cambialas que outras).

Lista de cousas que poden enriquecer as nosas vidas:

- Aprender unha habilidade nova.

- Probar comida diferente, doutros países por exemplo.

- Sair de festa por sitios diferentes.

- Aproveitar o tempo libre que teñas para facer algunha viaxe rápida.

- Escoitar música diferente.

Estás son algunhas cousas das que a min se me ocorre facer de cando en vez pero seguro que a cada un de vos se lle ocorren moitas cousas que facer para sair da rutina, do de sempre e consegui ter unha vida un pouco máis rica.

Gracias!

A gratitude é o sentimento de agradecemento e ledicia ó recibir o que un percibe como un obsequio, xa sexa un obsequio material proporcionado por outra persoa ou algo inmaterial, como un momento de paz provocado pola natureza. Unha resposta de agradecemento ante as circunstancias da vida pode ser unha estratexia psicolóxica adaptativa é un importante proceso mediante o cal a persoa interpreta positivamente as súas experiencias cotidias. A capacidade para percibir, apreciar e saborear os compoñentes da propia vida consideranse un factor determinante no benestar.

Analizando en máis profundidade esta definición vemos que agradecer é recoñecer: se non apreciamos o bo que nos pasa, non podemos estar agradecidos. E o problema é que moitas veces non sabemos aprecialo.Nalgunhas ocasións non somos conscientes de ver o bo, sencillamente porque o damos por suposto.Levantamos pola mañá,metémonos na ducha, abrimos a billa da auga quente e duchámonos. Se un día o abrir a billa, o chorro de auga que cae sobre nos é frío, entón vénsenos o mundo abaixo. ¿Cómo vamos poder sobrevivir sen agua quente? Así xa temos o mal humor prácticamente asegurado. Cando as cousas non funcionan como deberían, enfadámonos, pero cando sí o fan quedamos igual. Non apreciamos que temos auga quente, que vivimos nun país sen guerras, o café que nos tomamos, o sol que sae a diario. Cousas grandes e pequenas.

O beneficio de ser agradecido é que enfocas a túa enerxía o lado positivo das cousas, no vaso medio cheo. Cando estamos agradecidos sentímonos ben, contentos, satisfeitos.Podería dicirse que a gratitude leva o benestar e á felicidade.
E eu estouvos moi agradecida polos vosos comentarios e porque sempre tedes unha boas verbas para adicarme.Gracias tamén os visitantes silenciosos. GRACIÑAS A TODOS!!!!!!!!

Buscando a boa sorte

Eu nunca crin na boa sorte ,sempre pensei que a boa sorte hai que buscala, que é un mesmo que ten que facer por que as cousas lle vaia o mellor posible na vida. O señor do que vos vou falar a continuación parece que me da a razón.

Seguro que coñecedes a típica persoa a que todo lle parece ir ben.Encontraron a felicidade coa súa parella e ou coa súa familia, conseguiron unha boa posición socieo-económica, disfrutan de traballos interesantes,etc...
O doutor Richard Wiseman psicólogo pola universidade de Hertfordshire decidiu investigar qué podía haber detrás deste fenómeno. A súa investigación ocupou varios anos e implicou a realización de entrevistas e experimentos con centos de persoas excepcionalmente afortunadas... e outras tantas desafortunadas. Publicou os resultados nun libro titulado "Nadie nace con suerte" , traducido a multitude de idiomas.
O traballo del Wiseman suxírenos unha nova forma de ver o fenómeno da Sorte e de entender o papel que xoga [o Azar] nas nosas vidas. A xente non nace con sorte.

Para investigar o fenómeno da boa sorte Wiseman levou a cabo un experimento sinxelo para descubrir se esto se debía a diferencias na capacidade para descubrir oportunidades. Entregou un periódico a personas con boa e con mala sorte, e a cada unha delas lles pidiu que o miraran e que lle dixeran cántas fotografías aparecían no mesmo. Sin advertirlles que entre as follas do periódico, puxo unha mensaxe grande que decía “digalle ó experimentador que leeu esta mensaxe e gañará 50 euros”.
A mensaxe ocupaba media páxina e estaba escrito nunha tipografía de máis de cinco centímetros de alto. Estaba á vista de todos, pero as personas con mala sorte tiñan a tendencia de pasalo por alto mentras que aquelas con boa sorte sí o veían.
As persoas con mala sorte tamén suelen estar máis tensas que as afortunadas, e esta ansiedade obstrúe a súa capacidad para identificar o inesperado.
Consecuentemente, perdense oportunidades por estár moi concentrados en buscar outra cousa. Van as festas coa intención de encontrar a parella perfecta, e perden oportunidades de facer bos amigos. Miran os diarios coa determinación de encontrar certos tipos de clasificados de empleos e perden outros tipos de empleos.
As persoas afortunadas son máis relaxadas e abertas, e por ese motivo ven o que está dispñible e non só o que están buscando. En última instancia, a investigación revelou que as personas afortunadas xeran boa sorte a través de catro principios.

¿Cáles son esos catro principios?

Primeiro principio. Maximizar as Oportunidades de ter sorte. As persoas afortunadas crean, perciben, actúan sobre un maior número de oportunidades fortuitas nas súas vidas. Consiguen esto creando "redes de sorte", adoptando unha actitude relaxada hacia á vida e abríndose a novas experiencias.

Segundo principio. Prestar atención a nosa Intuición. As persoas afortunadas toman decisións acertadas facendo uso da súa intuición e corazonadas. Non só prestan atención ó que lles di o seu "olfato", senon que desarrollan actividades que de forma natural potencian a eficacia da súa Intuición.

Terceiro principio. Esperar cousas boas da vida. As persoas afortunadas teñen expectativas positivas acerca do futuro e eso axúdalles a conseguir os seus soños e ambicións. As persoas con Sorte esperan que a súa Boa Sorte continúe no futuro. Persiguen as súas metas, incluso cando as probabilidades parecen pequenas e perseveran ó enfrentarse o fracaso porque están convencidos de que ó final a Sorte lles sonreirá e todo sairá ben. Ademáis, esperan que as interaccións que manteñen con outras persoas serán afortunadas e lles traerán cousas boas.

Cuarto principio. Convertir a mala sorte en boa sorte ["se a vida che da limóns, fai limonada"]. As persoas afortunadas ven o lado bo das cousas, incluso, ou especialmente, cando son malas. Están convencidos de que calquer revés da Fortuna nas súas vidas conducirá, máis tarde ou máis cedo, a algo bo ["non hai mal que por ben non veña"]. As persoas afortunadas non se regodean na súa mala sorte, senon que dan pasos constructivos para sacar o máximo partido da situación e para previr que volva a repetirse no futuro.

No referente o primero punto,hay que destacar que a sorte correlaciona directamente co Tamaño Efectivo das nosas redes sociais. Ademáis, para percibir oportunidades hai que saber "ver", algo que entra dentro do terreo da Creatividade [dirixir a nosa atención, ver o mesmo que os demáis e pensar de forma distinta sobre elo].

Conto

Un discípulo preguntulle o seu mestre: Quero saber qué é o máis divertido dos seres humanos.

O mestre contestou: "Pensan sempre ó contrario".

- Teñen prisa por medrar, e despóis suspiran pola infancia perdida.

- Perden a saúde para ter cartos e despóis perden os cartos para ter saúde.

- Pensan tan ansiosamente no futuro que descoidan o presente, e así, non viven ni o presente nin o futuro.

- Viven como se non foran morrer nunca e morren como se non houbesen vivido."

Dar e recibir

Algunhas persoas dan moito por natureza, mentras que outras parecen tomar ou recibir sen límite.
Os intercambios saudables exhiben un equilibrio entre as accións de dar e recibir. Cando nos encontramos frente a unha persoa que toma e absorbe todo o que lle brindamos como unha esponxa, pero rara vez da algo a cambio, atopámonos ante un claro desequilibrio que podería ser denominado abuso emocional.
Normalmente a persoa que da ofrece atención, apoio, comprensión, o seu tempo, cariño e incluso cartos, etc case sempre sen pedir nada a cambio.E hai casos nos que este xesto de xenerosidade é agradecido e valorado pero hai casos nos que hai perosas que lonxe de valorar ou agradecer só están dispostas a recibir máis e máis dos outros.
Estas persoas suelen utilizar a xente e moitas das veces desaparecer en canto se necesita deles.Son persoas egocéntricentricas, narcisistas que necesitan ser sempre o centro de atención.
Para estas persoas "tomadoras", os demáis son menos importantes e todo o mundo debería estar pendente do que él ou ela necesita ou fai. As persoas saudables, en cambio, teñen un sentido equilibrado do dar e do recibir. Disfrutan de dar e recibir en igual medida, non abusan da xenerosidade nin da paciencia dos demáis.

Trucos por Elsa Punset

Elsa Punset ten unha sección no famoso programa El hormiguero na que nos fala de aspectos curiosos sobre a psicoloxía.Atopei este video no que nos explica con pequenos exercicios como as veces a nosa percepción e pensamentos sobre a realidade inflúen no noso xeito de vivila.Para vivir máis plenamente é importante abrir a nosa mente e os nosos sentidos.

Toxicidade

Considerome unha persoa optimista que sempre trata de ver o lado positivo das cousas, por iso mesmo sempre crein que o ser humano era bo por natureza.Pero ultimamente esta crenza miña estase tambaleando de forma importante, posiblemnete era un pensamento un tanto inxenuo que o paso do tempo e as experiencias vitais se van encargando de cambiar, tal vez sexa un proceso natural. Polo tanto, a miña conclusión e de que sí que hai xente mala, dañina que disfruta danando e destruindo os demáis e quizais e so quiezais esto non sexa así porque a "vida os fixo así" senon porque por natureza son tóxicas.As persoas tóxicas existen non son un conto chino.
Os especialistas ofrecen algunhas características que definen ás personas con comportamentos tóxicos: o que destila un odio visceral, o que disfruta coa humillación do outro, o que avasalla a un semellante, o que busca manipular con mentiras, o que agrede innecesariamente e desvaloriza ó outro para sentirse ben él, o que dana con intención sen xamais propoñer unha reparación, o que incomoda coas súas imposturas, o envidioso de todo o alleo e o que urde os problemas para acercar despois as súas solucións, o que so se fixa no negativo, o que sempre quere estar por encima do resto sen importar a quen dana, o que fai mal con premeditación e alevosía....
E coidadiño que unha persoa con poder non sexa un tóxico destes....que non é infrecuente.

Meme

Ata min chegou este meme rebotado dende a Cova do Raposo..e aí o vai logo..


Canto tempo levas como blogueiro?
Levo de blogueira ano e medio máis ou menos.Dende abril do ano pasado

Como coñeciches a existencia dos blogues?
Pois non sei moi ben como foi, lembro de ver algunha reportaxe na tele sobre os blogues e co tempo xente que coñecía foi tendo o seu propio e aficcioneime a leer o que se escribía neles.

Cinco blogues que sigas diariamente ou con moita frecuencia?
Sigo con certa asiduidade case todos os que teño enlazados.

Es lector anónimo dalgún blogue?
Sí, de vez en cando pásome por algún blogue que por un ou outro motivo me chama a atención, hai veces nas que remato asomando a patiña e outras so miro.

Algúns autores que che acorden especial simpatía.
Moitos por nombrar algúns: Marisa, Torreira, Cris, Chousa, Gaeron, Vitxuca, BRABIDO,Butterflieswhioutwins,Maribel-bel...e paro xa pero poderia seguir.....Ahh!!! e lembrarme da miña Maruxiña que xa non anda por aquí.

Con que cinco blogueiros irías de esmorga?
Seguro que moitos deles, faiseme difícil tamén ter que elexir pero a ver....con Vitxuca, con Cris, con Chousa, con C.C e con Merce.
Con que blogger pasarías unha noite de loucura sexual?
Esta pregunta non sei como respondela....uuff! Nin idea.. mmm!!..non respondo para non asustar nin ofender a ninguén. Pregunta compromitidiña.

Namorácheste algunha vez dalgún bloguer?
Eee! Namorarme? Non sei se namorada é a palabra pero si estiven bastante coladiña por un rapaz que resultou ter un blogue ben particular.

Estás satisfeito co teu blogue?
En xeral sí, senon non seguiría adiante con él.

Espallar este meme entre 3 e 5 blogues.
Puuff! Para que me meto eu nestes lios..a ver..pasareillo só a tres blogueiros: Isia, Gaeron e Marisa.Nin que decir ten que non hai ningunha clase de compromiso de seguir co meme.

Como xa fai tempo que non deixo algo de música, aquí queda unha canción de Vetusta Morla que ultimamente escoito moito.Canción con mensaxe, cada quen que a interprete como lle pareza.

Saúde e psicoloxía

A psicoloxía da saúde é unha rama da psicoloxía que nace a finais dos 70 basándose na idea de a enfermidade física é o resultado non só de factores médicos, senon tamén de factores psicolóxicos (emocións, pensamentos, conductas, estilo de vida, estrés) e factores sociais (influencias culturais, relacións familiares, apoio social, etc.). Todos estes factores interactúan entre sí para dar lugar á enfermidade.
Pódese observar frecuentemente que as enfermedades das persoas son unha forma de expresión que reflexan necesidades, conflictos, frustracións ou medos; que non se poden resolver adecuadamente por medio da conducta e que adoptan formas inadecuadas de canalización que se traducen como autocastigos.

Unha destas manifestacións son as enfermidades recurrentes ou as dores migratorias, que en xeral no revisten gravidade pero dan as molestias necesarias como para perturbar a vida.

Un malestar físico, indica un desequilibrio nunha área do corpo que suele ser moi representativo do conflicto que está afectando a persoa.

Por exemplo, os problemas de columna relacionanse coa rixidez de pensamento e o control; as dificultades dixestivas teñen que ver co non poder asimilar as cousas como son e simbolizan o fracaso do intento de modificalas para poder dixerilas; os trastornos coronarios relacionanse ca autoesixencia, co espíritu competitivo e apasixoado e coa hiperactivitividade;os problemas de cuello e garganta representan os conflictos entre a mente e o corpo.
Por outro lado, unha enfermidade mantén ocupada á mente nun novo obxectivo, que é curarse, que se toma como proxecto en ausencia dun plan de vida como persoa sana.

A xente ocupada, que está comprometida co seu traballo e lle ve sentido a súa vida, non ten tempo para enfermarse e polo xeral suele mantenerse saudable.
Todos os seres humanos poseen sensibilidade e en maior ou menor medida teñen a capacidade de emocionarse.

Existen distintos tipos de emocións, algunhas poden beneficiar á saúde e outras provocar serias enfermidades.

Emocións como o medo, o odio, a preocupación, a tristeza, o resentimento e o rencor, son perxudiciais para a saúde e diminuen a función do sistema inmunolóxico, fadendoo máis vulnerable ás enfermidades. En tanto que as emocións como o amor, a felicidade, o entusiasmo, a alegría e a esperanza, mantéñenos saudables.
O síntoma expresa a naturaleza básica dun paciente e a personalidade revela datos que fai posible unha prevención máis específica ou un tratamiento máis adecuado unha vez que a enfermedad se declara.
Mente e corpo están máis relacionados do que nos podemos chegar a imaxinar, sobre a nosa saúde inflúen moitos factores, podemos chegar a ter unha vida máis saudable, unha mellor calidade de vida se temos todos estes factores en conta e tratamos de melloralos.

Buscando sensacións

Algunhas persoas prefiren as situacións emocionantes, mentras que a outras lles gustan as menos excitantes, e outros individuos perciben e desexean unha gran cantidade de control sobre o que ocorre, mentras que outros deixan que as cousas ocorran, algúns teñen máis iniciativa e sempre andan cun plan na cabeza e movéndose de un lado para outro, mentras que a algúns lles costa tomar a iniciativa, son pouco emprendedores e pouco amigos dos retos, prefiren a rutina, a calma, o silencio e a soidade. Algúns son controladores e están pendientes dos detalles máis pequenos, outros simplemente deixan que as cosas pasen. A resposta a estas diferencias individuales encuentrase en teorías da motivación que explican por qué existen persoas extrovertidas, introvertidas, controladoras, buscadoras de sensacións.

Marvin Zuckerman, un psicólogo estadounidense, definiu un rasgo de personalidade ó que bautizou como “buscador de sensacións”.A búsqueda de sensacións é un rasgo definido como a búsqueda de variedade, novidade, complexidad e sensacións e experiencias intensas, así como a disposición a tomar riscos físicos, sociais, legais e financieros na búsqueda de tales experiencias.
As persoas que presentan este rasgo de personalidade teñen un marcado desexo de experimentar sensacións novas e intensas e son máis propensas a expoñerse a distintos tipos de riscos. Obserbouse, por exemplo, que nestas persoas as sensaciones fortes activan con maior facilidade as estructuras cerebrais relacionadas coa recompensa e a satisfacción. Polo tanto, un dos atractivos do risco son as poderosas vivencias que aporta: a impresión da caída libre, a sensación de velocidade, a exaltación que producen certas drogas, a aceleración do corazón ante o vértigo da aposta…

As personas que se sienten atraídas polo risco acostuman a ter a necesidade de vivilo todo e de gozar ó máximo cada momento. A atracción polo risco pode ir desde a afición a deportes ou actividades que conlevan certo perigo, a necesidade de poñer a proba as relacións, emprender conductas arriscadas, rozar a ilegalidade, provocar continuamente apuros económicos ou profesionais… ata actitudes autodestructivas como certas adiccións ó poñer en xogo; consciente ou inconscientemente, a vida propia e allena.