Por fin vacacións!!!

Por fin vacacións!!Como tardaron en chegar. Mañá comezan as miñas vacacións veraniegas, dazaoito días para descansar e olvidarme do traballo, das obrigas e da monotonía diaria. Marcho cargar as pilas que xa logo estaban esgotadas.

A ver se con un pouco de sorte nos fai bo tempo, e podo aprobeitor moitos días de praia e sería importante non volverme queimar, que algo queimada xa estou e non do sol precisamente...necesito relax!!

Deixo esto un pouco abandoado, a ver se teño tempo de facer algunha entradiña dende a praia, senon espero traer moitas cousas que contar.

Para as miñas nenas deixolles aquí un recadiño, máis vos vale visitarme moito que tampouco marcho tan lonxe.ehhh!!

Deluxe: Que no

Esta canción encantame, traeme moitos recordos, fai uns días volvina escoitar despois de moito tempo e aquí a deixo para que tamén disfrutedes dela.
Deluxe é unha banda unipersonal de pop indie de A Coruña. O seu único membro e fundador é Xoel López, nacido o 12 de agosto de 1977 e que xa dera grandes pasos na súa carreira con grupos anteriores como Lovely Luna. O seu primeiro album publicouno en Maio do 2001 e chamouse Not What You Had Thought
Fai cancións en inglés, castelán e algunhas en galego e súa música é moi creativa e imaxinativa ,sempre co seu selo persoal inconfundible.

Noite meiga

Esta noite celebrase en todo Galicia a Noite Meiga, a Noite de San Xuan, a máis curta de todas as noites.

Ritos e tradicións, creencias e superstición mezclanse en Galicia durante a noite do 23 o 24 de Xunio. A memoria colectiva da “Terra Meiga” ten acumuladas historias vivas,moitas delas conservadas gracias a tradición oral e as festas que se transmitiron de xeración en xeración e que hoxe gozan do apremio de propios y extranos. …Contan as lendas que, cando se pon o sol que alumbra o día 23 de Xunio, as lareiras das meigas convertense en improvisados laboratorios onde potes, ungüentos e conxuros mezclanse en combinados conxuros como preámbulo do seu vo nocturno. Pero tamén hainas que deciden recibir o solsticio o amparo dos montes, nunha barca que surca o mar ou en reunións en descampados, covas, ríos e regatos. De ahí que ata no lugar máis recóndito de Galicia encéndese unha fogueira como símbolo purificador e protector. E o lume que, una vez feito brasas,saltase o berro de “Bruxas fóra” co fin de espantar os males que podan aveciñarse. É o redor dunha fogueira onde a simboloxía encontra a sua máxima expresión e presenza popular: reunidos en torno o lume, cántase, bailase, cómese e bébese co fin de espantar a os malos espíritus.

Algún dos rituais máis arraigados desta noite son: meter en auga rosas, saúco, hinoxo, torvisco, palitroques, herba de San Xuan, cardos e outras frores poñelo o rocio durante a noite recollelo antes de que amaneza para lavarse logo con este auga boa especialmete para os males da pel; lavarse a medianoite nunha fonte, regato ou na mar; botar sal por riba dos tellados…, roubar cancelos , carros escondelos nos sitios máis insospeitados, tocar as campás da igrexia.........e por suposto facer a queimada co seu conseguinte conxuro para espantar todo o malo.

Conxuro da queimada.

Mouchos, coruxas, sapos e bruxas. Demos, trasnos e dianhos, espritos das nevoadas veigas. Corvos, pintigas e meigas, feitizos das mencinheiras. Pobres canhotas furadas, fogar dos vermes e alimanhas. Lume das Santas Companhas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios. Oubeo do can, pregon da morte, foucinho do satiro e pe do coello. Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello. Averno de Satan e Belcebu, lume dos cadavres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernales cus, muxido da mar embravescida. Barriga inutil da muller solteira, falar dos gatos que andan a xaneira, guedella porra da cabra mal parida. Con este fol levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxiran as bruxas acabalo das sas escobas, indose bañar na praia das areas gordas. ¡Oide, oide! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse no agoardente, quedando asi purificadas. E cando este brebaxe baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa ialma e de todo embruxamento. Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada: si e verdade que tendes mais poder que a humana xente, eiqui e agora, facede cos espritos dos amigos que estan fora, participen con nos desta queimada.

A disfrutar todos desta noite meiga e máxica, e sobre todo cuidadín con non caer co cu nas brasa da fogueira.

Día da Música

Hoxe celebrase o día da música, e aprobeito para dedicarlle esta entrada a ela por ser unhas das paixóns da miña vida.
¿Imaxanedesvos un mundo sen música?.Eu particularmente non podería vivir sen música, sen música o nundo sería moito máis triste e sombrío, incompleto. As nosas vidas faltarialles algo..... esa canción que che lembra algún momento especial,ou a alguén especial, esa canción que che gusta tanto que nunca te cansas de escoitala ou a que che pon as pilas e che axuda a levantar o ánimo en determinados momentos, ou......................... etc ,etc, etc. Canto menos ricas serían as nosas vidas sen música....sen a nosa propia banda sonora..

Pois iso que amo a música.

Dèjá vu

¿Quién no ha tenido alguna vez la inquietante sensación de estar repitiendo una experiencia ya vivida, a pesar de que en realidad es totalmente nueva? Este fenómeno, bautizado por Emile Boirac como déjà vu (“ya visto” en francés) hace más de un siglo, ha despertado la curiosidad de centenares de científicos a lo largo de la historia. Ahora la psicóloga Anne M. Cleary acaba de encontrar una relación entre el déjà vu y el funcionamiento de nuestra memoria de reconocimiento, la parte de la memoria que se pone en marcha cuando reconocemos a un amigo en la calle o escuchamos una canción conocida. Según explica hoy Cleary en la revista Psychological Science, existen dos tipos de memoria de reconocimiento: la recolección y la familiaridad. La primera interviene cuando, por ejemplo, reconocemos a una persona en una tienda y recordamos haberla visto antes en el autobús. La familiaridad sucede cuando una situación “nos suena” pero no recordamos en qué momento anterior sucedió. Para poner a prueba el funcionamiento de esta última, Cleary llevó a cabo una serie de experimentos en los que los participantes debían estudiar una lista aleatoria de palabras. A continuación eran sometidos a un test de reconocimiento donde había palabras que ya habían estudiado, palabras nuevas y otras muy similares en sonido a las aprendidas en la fase inicial. Sorprendentemente, todos los encuestados experimentaban una sensación de familiaridad con estas últimas palabras. Según Cleary, esto sugiere sugieren que nuestro cerebro almacena las experiencias en fragmentos o piezas dispersas. Y que el déjà vu se produce cuando algunos detalles de la situación actual se parecen a ciertos aspectos de una vivencia previa. Por ejemplo, cuando las formas de una calle se parecen a otra por la que hemos paseado. O cuando el timbre de voz de un desconocido que nos habla es similar a otro que escuchamos anteriormente. En otras palabras, en el déjà vu solapamos lo nuevo y lo pasado hasta el punto de creer que toda una experiencia se repite, pero sin que el recuerdo de un momento concreto nos venga a la mente.
A todos nalguna ocasión nos pareceu como se o que estamos vivindo nese momentos xa o experimentaramos antes.É unha sensación un tanto extrana e para a que non había moitas explicaións.Este artigo danos unha posible explicación para este fenómeno baseándose nos "fallos" da memoria de recoñecemento.

Criticar por criticar

Zeus fixo un touro, Prometeo un home, Atenea unha casa, e chamaron a Momo como xuiz.

Momo, ciumento das súas obras, comenzou a dicir que Zeus cometera un error o non colocar os ollos do touro nos cornos, a fin de que puidera ver ónde fería, e Prometeo outro o non suspender o corazón do home fora do seu peito para que a maldade non estivera escondida e todos puideran ver o que hai no espíritu. En canto a Atenea, díxolle que debera colocar a súa casa sobre rodas, con obxectivo de que se un malvado se instalaba na vecindade, os seus moradores puideran trasladarse fácilmente.

Zeus, indignado pola súa envexa, arroxou a Momo do Olimpo.

Todas as fábulas teñen a súa moralexa, esta o que nos quere dicir é que calquera cousa que fagamos, por moi ben feita que esté ou por moi boa vontade que poñamos en facela pode ser criticada por calquera. Sempre haberá alguén que tope un motivo para criticar as nosas accións ou a nos mesmos.
Esta é unha realidade, e ningures falta alguén que lle guste criticar por criticar, que observe e que sexa capaz de encontrar algo que obxetar hasta naquelo que parece imposible que teña algunha pega ou defecto.
En todo caso os principais xuices das nosas accións penso que debemos ser nos mesmos, e que cando considemos que actuamos ben non debemos deixar que as críticas pouco costructivas nos afecten.

Mürfila:Me pones

Deixo este video de Mürfila, unha cantante catalana pouco coñecida pero que me gusta moito sobre todo polo estilo tan persoal que ten de facer música, bastante novo e distinto.Ademáis é bastante transgresora e provocadora Un dos meus gratos descubrimentos musicais.
Mürfila é Mar Orfila unha rapaza barcelonesa que ademáis de cantar, compón , é actriz e guionista, tamén pinta e diseña a súa propia roupa...unha artista moi completiña.
Esta canción gústame moito ademáis coincido con ela en moitas cousas que me poñen e que non me poñen. O video como veredes está moi currado e é realmente bonito.

Tempo

É un feito comprobado que a percepción de como pasa o tempo o longo da nosa vida vai cambiando.Cando somos nenos parécenos que pasa moito máis despacio, os anos, as horas, as semanas paracen que duran máis, pero según imos medrando e facéndonos máis maiores esa percepción do tempo vai cambiando, é como se o tempo se acelerase e pasase moito máis deprisa.

Este é un tema fascinante , o seguinte artigo danos unha posible explicación de este fenómeno..

El tiempo no es constante en nuestra memoria: se expande y se contrae y los recuerdos se concentran en períodos concretos. A este hecho se le llama efecto reminiscencia… Una pequeña treta de la memoria que hace la mayoría de los recuerdos se acumulen alrededor de la época cuando se tiene 20 años.
¿Te has preguntado alguna vez porque la vida se acelera cuando nos hacemos mayores?Un recurso de nuestro cerebro para concentrar los recuerdos en períodos concretos de nuestra vida y que se empieza a manifestar a partir de los cincuenta años de edad. Es en este momento cuando en nuestra memoria se acumulan y rememoran aquellos instantes vividos cuando teníamos en torno a los veinte años, en la época inicial de nuestra vida adulta. Exactamente el periodo caracterizado por las primeras experiencias, donde las sensaciones se vuelven más intensas que en sucesivas ocasiones: es, en definitiva, cuando se configura nuestra forma de ser y lo que vamos a ser el resto de nuestros días.De esto se deriva esa sensación de que la vida se acelera según se van cumpliendo años, de que el tiempo cada vez pasa más rápido. Lo que se debe, según palabras de Douwe Draaisma, catedrático de Historia de la Psicología en la Universidad de Groningen, a que "juzgamos el tiempo según el número de recuerdos que tenemos y su intensidad". Es decir, cuanto más recuerdos iguales tenemos, más deprisa pasa el tiempo, porque nos instalamos en esa rutina que tan poco nos aporta.Por eso, quizás el secreto de la eterna juventud resida en llenar nuestros días de nuevas experiencias y sensaciones que permitan a nuestro cerebro paladear los acontecimientos que estamos viviendo. Viajar, variar las aficiones, aprender nuevas cosas... son algunas de las recomendaciones para aprovechar al máximo los días de nuestra vida y convertirla en algo mas que una mera y simple rápida rutina.

Intersante o que explica este artigo, se temos unha vida máis rica en experiencias e tratamos de fuxir o máis posible da rutina e a monotonía nas nosas vidas a percepción de como pasa o tempo será diferente, sentiriamos que o tempo pasa máis despacio e de paso viviríamos máis intensamente.

Rir

Fai xa un tempo acudín a un taller de risotepia. E algunhas cousas que aprendín sobre a risa e os seus beneficios son as seguintes:

A risa é un bo exercicio físico, xa que poñemos en marcha 400 músculos, incluidos algúns do estómago.É o exercicio aeróbico máis sano. Está comprobado que un minuto de risa equivale a 45 minutos de relaxación. Co exercicio físico que realizamos o rirnos, aumentamos a actividade do diafragma, o tórax e os pulmóns.
Os ósos da columna vertebral y as cervicais, onde solemos acumular as tensións, estiranse.
Lubricación e limpeza dos ollos coas bágoas. As carcajadas fan vibrar a cabeza, despexan a nariz e o oído. Tamén elimina toxinas do organismo.
Entra o dobre de aire nos pulmóns e a pel osixenase máis.
Favorece a producción de endorfinas e catecolaminas no cerebro, que axudan a un bo equilibrio psíquico da persoa e a combatir a dor, o que ocasiona á persoa certa sensación de benestar. Provoca gran serenidade, reduce a ansiedade e o estrés e aumenta a creatividade.
Mellora as relacións humanas e a calidade de vida.
Xenera unha actitude positiva estimulante para cambiar a forma de vida.
Axuda a encontrarnos mellor con nos mesmos e cos demáis.
Reforza a seguridade nun mesmo, así como a autoestima.
Preven problemas dixestivos, migrañas, problemas cardiovasculares, arteriosclerosis, alerxias, resfriados comuns, fatiga física e mental, insomnios, fortalece o sistema inmunolóxico,…
Amortigua o cansancio e o agotamento.
Redescubre a alegría de xogar, recuperando a creatividade do neno ou nena interior que todos levamos dentro.
Hai estudos que demostran que os nenos rinse unhas 300 veces o día mentres que un adulto o fai entre 10 e 20 veces o día. O descenso é considerable...polo tanto !!adultos do mundo!!...en vista do bo que é rirse, rianse máis que sae a conta.

Para rir un pouco...ou a lo menos sorrir.